Het schoolreisjessyndroom begint op te spelen…
Afgelopen maandag heb ik kennis gemaakt met mijn teamgenoten. Stuk voor stuk aardige mensen. Natuurlijk loop je voor het goede doel, maar het is toch fijn als het klikt met je teamgenoten. Je brengt immers 48 uur met elkaar door in een hele kleine ruimte. Iedereen moet daarin eten, omkleden en je deelt met twee man een bed. Het is maar de vraag of je je een keer kunt douchen, dus je kunt je er vast wel een voorstelling van maken hoe dat na drie dagen zal ruiken.
Tijdens de kennismaking zijn me een aantal dingen duidelijk geworden over de run:
- De Roparun (“Rotterdam Parijs run”) is van oorsprong een estafette-teamprestatieloop (520 km) tussen Rotterdam en Parijs die sinds 1992 wordt gehouden in het Pinksterweekeinde. Vanwege de capaciteit is er in 2012 een tweede run bijgekomen, georganiseerd vanuit Hamburg. De twee runs starten gelijktijdig en komen ook tegelijkertijd aan op de Coolsingel, Tweede Pinksterdag tussen 12.00 en 19.00 uur.
- Een team bestaat uit maximaal acht lopers die elk ruim 70 kilometer lopen. Een team wordt gecompleteerd met vier fietsers, vier chauffeurs/navigators en een aantal leden in de begeleiding (verzorgers, cateraars en teamcaptains).
- Ieder team krijgt van de organisatie een starttijd toegewezen op basis van een door onszelf opgegeven loopsnelheid. Deze moet minimaal 11 km/uur bedragen.
Even slikken
Toen ik hoorde dat iedere loper ruim 70 kilometer loopt moest ik wel even slikken. Dat is meer dan anderhalve marathon! Hoe ik nu bij drie dagen dertien kilometer per dag ben gekomen weet ik niet meer, maar het is een klein verschilletje… Alle lopers zijn getraind, maar met zoveel meters in de benen, slaapgebrek en met een beetje pech slecht weer komt het toch echt op karakter aan. Maar, alle teamleden zijn zeer gemotiveerd, dus ik weet zeker dat we elkaar er wel doorheen zullen slepen.
Laatste voorbereidingen
We hebben een lijstje gehad met wat we mee moeten nemen. Meerdere T-shirts, broeken en paren sokken om steeds droge en schone kleding aan te hebben en er niets kan gaan schuren. Ik had al wat nieuwe kleding gekocht, maar ik denk dat ik toch ook nog maar een tweede paar schoenen ga kopen. Afgelopen weekend heb ik mijn laatste training gehad. Deze week moeten de spieren volledige rust krijgen (zo doen marathonlopers het ook…). Dat betekent dat ik het tweede paar schoenen niet meer in kan (hard)open. Dan maar aantrekken tijdens mijn werk? Wel een goed excuus om de aandacht nog eens te vestigen op de Roparun en de actie van Dental WaterTest tijdens mijn bezoeken aan mondzorgpraktijken. Ik denk er nog even over na…
De voorbereidingen voor de run zijn dus in volle gang en de spanning stijgt. Het volgende verslag dat ik uit zal brengen is tijdens de run, ergens op de weg van Hamburg naar Rotterdam.
Sportieve groet,
Guus Vreeswijk
